Sprawa przetargu na działkę, na której mogłaby powstać spalarnia odpadów medycznych ciągle jest niezakończona. Aktualnie trwa procedura przetargowa na tą nieruchomość.. Mimo, że Rada Miasta zapowiedziała zminę miejscowego planu zagospodarowanie i ograniczenie możliwości powstania takich inwestycji Mieszkańcy  nadal nie czują się bezpieczni. Publikujemy apel  skierowany do Starosty Skarżyskiego oraz pismo jakie otrzymali od Fundacji Wspierania Inicjatyw Ekologicznych z Krakowa autorstwa pana Marka Kmiecika

APEL MIESZKAŃCÓW SKARŻYSKA-KAMIENNEJ DO PANA STAROSTY
O UNIEMOŻLIWIENIE POWSTANIA SPALARNI ODPADÓW MEDYCZNYCH
NA TERENIE SKARŻYSKA-KAMIENNEJ Z DNIA 14.06.2017

Do Starosty Powiatu Skarżyskiego
Pana Jerzego Żmijewskiego

     W imieniu mieszkańców miasta Skarżyska-Kamiennej oraz osób pracujących na terenie Skarżyska-Kamiennej, zwracamy się do Pana Starosty z prośbą o uniemożliwienie powstania spalarni odpadów medycznych na terenie naszego miasta. Wiadomym jest, że dnia 23 czerwca 2017 odbędzie się przetarg działki ewidencyjnej nr 87/4 w Skarżysku-Kamiennej”, ul. Sokola, należącej do Starostwa Powiatowego. Wiadomym jest również, że kupnem tej działki nadal zainteresowany może być inwestor, planujący wybudowanie na niej spalarni odpadów medycznych.
     Pan Prezydent Skarżyska-Kamiennej wraz z Radnymi podjęli już pierwsze kroki, by zapobiec powstaniu spalarni i przyjęli uchwałę o zmianie aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Niestety nie jest to działanie wystarczające, aby powstrzymać procedurę wydawania pozwoleń na uruchomienie spalarni, gdyż aktualny plan jest nadal obowiązujący i inwestor może zakupić działkę i ubiegać się o wydanie niezbędnych pozwoleń. Niezbędna jest zatem pomoc Pana Starosty i współpraca władz Starostwa Powiatowego z władzami Gminy, która potrzebuje czasu na wprowadzenie istotnych zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego „Kopernika II”, aby raz na zawsze wykluczyć możliwość powstania spalarni w środku Skarżyska.
     Dlatego też apelujemy i gorąco namawiamy Pana Starostę, aby unieważnił planowany przetarg i odłożył go na późniejszy termin, aby władze Gminy mogły w tym czasie realizować zmianę w/w planu. Wiadomym jest bowiem, że Pan Starosta ma prawo taki przetarg unieważnić bez podawania przyczyny. Rozumiemy jednocześnie, że Starostwo potrzebuje środków finansowych na realizację swoich planów inwestycyjnych, ale jesteśmy przekonani, że dopuszczenie powstania spalarni przyniesie więcej szkody dla wszystkich mieszkańców, niż przesunięcie sfinansowania niektórych inwestycji o choćby kilka miesięcy. Obserwując rozwój inwestycji deweloperskich w Skarżysku jesteśmy przekonani, że jeśli nie w tej chwili, to na pewna w krótkim czasie znajdą się chętni do zakupu w/w działki pod cele budownictwa mieszkaniowego, a nie spalarni. Dlatego też, jeszcze raz apelujemy o unieważnienie przetargu i przesunięcie go na późniejszy termin.
     Pragniemy jednocześnie przypomnieć, że 2 maja 2017 do Pana Prezydenta wpłynął protest, podpisany przez 2.098 mieszkańców miasta Skarżyska-Kamiennej oraz osób pracujących na terenie Skarżyska-Kamiennej, którzy są przeciwni wydaniu pozwolenia na realizację przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko pn. „Spalarnia odpadów medycznych o wydajności około 350 kg/h na działce ewidencyjnej nr 87/4 w Skarżysku-Kamiennej”, ul. Sokola. Przeciwko tej inwestycji wpłynęły również protesty innych mieszkańców i firm, a łączna suma podpisów pod protestami przekroczyła 3 tysiące, co oznacza, że mieszkańcy Skarżyska są bardzo zaniepokojeni perspektywą takiej inwestycji  i stanowczo są jej przeciwni.
     Dodatkowo na uwagę zasługuje fakt, że inwestycja ta jest niezgodna z aktualnie obowiązujący planem zagospodarowania przestrzennego, o czym sygnalizowaliśmy w proteście do Pana Prezydenta. W przekonaniu o słuszności tego twierdzenia utwierdził nas dodatkowo fakt, że dnia 30 maja 2017 otrzymaliśmy obszerny list od Fundacji Wspierania Inicjatyw Ekologicznych z Krakowa, która zainteresowała się sprawą spalarni w Skarżysku i wskazała na akty prawne oraz wyroki sądowe potwierdzające, że budowa spalarni jest niezgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego „Kopernika II”. Oznacza to, że wydanie jakichkolwiek pozwoleń na taką inwestycję jest niezgodne z prawem, a co za tym idzie w interesie zarówno Gminy jak i Starostwa jest zablokowanie tej inwestycji, aby nie narazić miasta na straty z tytułu ewentualnych roszczeń odszkodowawczych inwestora. Inwestor otrzymał bowiem z Gminy pisemne potwierdzenie zgodności planowanej inwestycji z w/w planem, a zatem może zakupić działkę i próbować uruchomić na niej spalarnię. Jeżeli jednak okaże się, że protesty mieszkańców są prawnie zasadne i inwestorowi cofnięte zostaną pozwolenia na realizację inwestycji, wówczas będzie on miał prawo żądać od miasta ogromnego odszkodowania tytułem wprowadzenia go w błąd.
      Wierzymy, że Pan Starosta jak i władze powiatowe i gminne będą bronić interesów i bezpieczeństwa mieszkańców Skarżyska i okolic i uczynią wszystko, co prawnie możliwe i uzasadnione, aby zapobiec powstaniu spalarni.
     Do niniejszego apelu załączamy kopię protestu złożonego do Pana Prezydenta oraz kopię listu otrzymanego od Fundacji Wspierania Inicjatyw Ekologicznych z Krakowa. Jednocześnie informujemy, że do inwestora zostanie wysłany list szczegółowo opisujący aktualną sytuację społeczną i prawną w związku z w/w inwestycją, a informacje te, jak i apel do Pana Starosty zostaną opublikowane w lokalnych mediach oraz na portalach społecznościowych.
 

Protestujący mieszkańcy Skarżyska-Kamiennej

Kopia niniejszego pisma przesłana została do następujących instytucji:
1) Prezydent Miasta Skarżyska-Kamiennej,
2) Inwestor,
3) lokalne media i portale społecznościowe.

 

List od Fundacji Wspierania Inicjatyw Ekologicznych z Krakowa autorstwa pana Marka Kmiecika. 30.05.2017

Spalarnia odpadów medycznych w Skarżysku-Kamiennej w bezpośredniej bliskości obszarów Natura 2000 „Lasy Skarżyskie” oraz „Dolina Kamiennej”,

Szanowny Panie,

w odniesieniu do sprawy postępowania administracyjnego dotyczącego wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko pn. „Spalarnia odpadów medycznych o wydajności około 350 kg/h na działce ewidencyjnej nr 87/4 w Skarżysku-Kamiennej”, ul. Sokola w bezpośredniej bliskości obszarów Natura 2000 „Lasy Skarżyskie” oraz „Dolina Kamiennej”, podpisów mieszkańców zbieranych w tej sprawie oraz treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru „KOPERNIKA II” na terenie miasta Skarżyska-Kamiennej, przyjętego uchwałą Rady Miasta Skarżyska-Kamiennej nr XXVI/83/2008 z dnia 31 lipca 2008 roku, wskazać należy co następuje.

Faktycznie w mpzp wskazano w § 12 ust. 1, że w celu utrzymania równowagi przyrodniczej i racjonalnej gospodarki zasobami środowiska plan ustala ograniczenie uciążliwości lokalizowanych obiektów do terenu, do którego odnosi się tytuł prawny na podstawie udokumentowania zasięgu uciążliwości w § 35 ust. 1 podkreślono, że w obrębie obszaru objętego planem wprowadza się zakaz:

1) budowy przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko dla których sporządzenie raportu oddziaływania na środowisko jest obligatoryjne lub fakultatywnie z wyłączeniem budowy obiektów i sieci infrastruktury technicznej i dróg oraz terenów oznaczonych symbolem U1, U2, U3 i U/MN,

2) wznoszenia obiektów stwarzających uciążliwość dla zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Chciałbym zwrócić Pana uwagę na to, że ta instalacja termicznego unieszkodliwiania odpadów może być faktycznie niezgodna z treścią wskazanego powyżej miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko  właściwy organ wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach po stwierdzeniu zgodności lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony. Nie dotyczy to decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wydawanej dla drogi publicznej, dla linii kolejowej, dla przedsięwzięć Euro 2012, dla przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin, dla inwestycji w zakresie terminalu, dla inwestycji związanych z regionalnymi sieciami szerokopasmowymi, dla budowli przeciwpowodziowych realizowanych na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych, dla inwestycji w zakresie budowy obiektów energetyki jądrowej lub inwestycji towarzyszących, dla strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej realizowanej na podstawie ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych oraz dla inwestycji w zakresie infrastruktury dostępowej realizowanych na podstawie ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o inwestycjach w zakresie budowy drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską.

Celem tego przepisu jest zapewnienie spójności między lokalizacją realizowanej inwestycji a miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Jest to więc podstawowe kryterium oceny inwestycji, przy czym jednak przyjęcie, że występuje sprzeczność z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie może budzić najmniejszych wątpliwości, a jeżeli takie by wystąpiły, to organ właściwy do wydania decyzji środowiskowej powinien podjąć działania zmierzające do ich wyjaśnienia - wątpliwości tych nie można jednak interpretować na niekorzyść inwestora.

Z orzecznictwa sądów wynika, że:

1. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia  23 kwietnia 2014  roku (sygnatura akt: II SA/Wr 48/14): „Przepis art. 80 ust. 2 ustawy z 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, w zdaniu pierwszym zawiera normę, która wprowadza podstawowe kryterium oceny zamierzeń strony ubiegającej się o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Wobec tego, jeżeli plan miejscowy nie przewiduje przeznaczenia terenu pod określone przedsięwzięcie, to organ ma obowiązek, wobec braku zgodności przedsięwzięcia z planem, wydać decyzję odmowną, bez dalszego badania rzeczywistego wpływu planowanej działalności na środowisko.”,

2. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia  23 grudnia 2013 roku (sygnatura akt: II SA/Ol 984/13): „Organ, dokonując oceny zgodności planowanej inwestycji z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, obowiązany jest do szczegółowej analizy wszystkich postanowień planu mających zastosowanie do konkretnej inwestycji, co oznacza, że nie jest wystarczające lakoniczne, jednozdaniowe i arbitralne stwierdzenie, że taka zgodność bądź niezgodność ma miejsce w sprawie. Obiekty pomocnicze i infrastruktura techniczna przewidziane w ramach określonego celu podstawowego winny pozostawać z nim w związku i nie mogą powodować faktycznej zmiany przeznaczenia danej jednostki urbanistycznej. W żadnym razie wątpliwości w tym zakresie nie można jednak interpretować na niekorzyść podmiotu zainteresowanego realizacją konkretnego przedsięwzięcia.”,

3. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia  22 maja 2013  roku (sygnatura akt: II SA/Go 193/13): „Ocena zgodności inwestycji z planem miejscowym należy do organu wydającego decyzję i winna być dokonana już na etapie wstępnym postępowania. Procedowanie w sprawie potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania inwestycji na środowisko oraz określania konkretnych warunków w zakresie środowiskowych uwarunkowań dla przedsięwzięcia niezgodnego z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest bezprzedmiotowe. Następująca w drodze decyzji odmowa ustalenia środowiskowych uwarunkowań z uwagi na niezgodność z planem nie wymaga zatem ani wyczerpania trybu wstępnego (art. 61-65 ustawy z 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko), ani sporządzenia raportu oddziaływania na środowisko oraz dokonania oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko na zasadach określonych w art. 77-79 tej ustawy. Utrata przymiotu ważności (obowiązywania) przez plan miejscowy może nastąpić jedynie w razie jego prawomocnego wyeliminowania z obrotu prawnego.”,

4. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia  10 kwietnia 2013  roku (sygnatura akt: II SA/Gd 41/13): „Zgodnie z art. 80 ust. 2 ustawy z 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, właściwy organ wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach po stwierdzeniu zgodności lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami planu, a zatem obowiązek poczynienia takich ustaleń aktualizuje się dopiero na etapie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie zaś na etapie wydawania postanowienia stwierdzającego obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Postanowienie stwierdzające obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wydaje się m.in. uwzględniając usytuowanie przedsięwzięcia z uwzględnieniem uwarunkowań miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego w zakresie różnego rodzaju obszarów chronionych stąd też organ winien mieć na uwadze zapisy planu w odniesieniu do terenu objętego planową inwestycją.”,

5. wyrok NSA z dnia 14 marca 2014 roku (sygnatura akt: II OSK 2546/12): „Stwierdzenie sprzeczności lokalizacji przedsięwzięcia z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zwalnia organ prowadzący postępowanie z konieczności przeprowadzania postępowania wyjaśniającego w szerszym zakresie, w tym postępowania uzgodnieniowego z innymi organami. Nie ma przeto znaczenia fakt, że w ramach przeprowadzonej oceny oddziaływania na środowisko uzgodniono warunki realizacji przedsięwzięcia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska oraz zasięgnięto opinii organu inspekcji sanitarnej (art. 77 ust. 1 ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. Nr 199, poz. 1227 ze zm.)), skoro nadal istnieje kolizja charakteru przedsięwzięcia z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.”

Z orzecznictwa sądów administracyjnych i organów administracji może wynikać, że przedmiotowa inwestycja nie jest zgodna z planem ze względu na rodzaj oznaczenia na planie - to nie jest tereny infrastruktury technicznej - gospodarowania odpadami („O”). Do podobnej konkluzji dochodzi p. Tomasz Judecki  w  opinii „Negatywna przesłanka wydania decyzji ustalającej środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację przedsięwzięcia - przypadek braku zgodności lokalizacji zakładu przetwarzania odpadów z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego” w numerze 5/2013 (poz. 58) „Nowe Zeszyty Samorządowe” – skrót dostępny jest tutaj:

http://www.nzs-opinieprawne.pl/index.php?m=1&sm=1&wg=numer&wk=opinia&ir_numer=5/2013&ir=697

W dość podobnej do Państwa sprawie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2014 r. (sygnatura akt: II GSK 391/13) wskazano: „(…) wyrokiem z 21 listopada 2012 r. sygn. akt: III SA/WR 357/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. oddalił skargę K. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z (...) marca 2012 r. Nr (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie wydania zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów (…) Podstawę decyzji stanowił przepis art. 28 ust. 1 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (t.j. Dz.U. z 201 Or. Nr 185, poz. 1243 dalej-u.o.o.). Zgodnie z jego brzmieniem, prowadzenie zbierania odpadów oraz transport odpadów wymaga uzyskania zezwolenia, z zastrzeżeniem art. 31 ust. 1, art. 32 ust. 1 oraz art. 33 ust. 1 a i 4 u.o.o. Wskazano, że w art. 29 u.o.o., opisane zostały przesłanki odmowy wydania zezwolenia. Właściwy organ odmówi wydania zezwolenia na odzysk, unieszkodliwianie, zbieranie lub transport odpadów, jeżeli zamierzony sposób gospodarki odpadami jest niezgodny z przepisami prawa miejscowego (art. 29 ust. 1 pkt 4 u.o.o.). Takim przepisem jest w szczególności miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (art. 14 ust. 8 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm. dalej-PlanZagospU). Podano, że w myśl art. 4 ust. 1 PlanZagospU ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Z ustawy o odpadach wynika, że w przypadku uchwalenia planu miejscowego warunkiem zgodności (planowanego sposobu gospodarki odpadami z planem) jest dopuszczenie na danym terenie działalności typu - gospodarowanie odpadami (z wyjątkami, np, przewidzianym w art. 63 ust. 2 u.o.o.). Podkreślono, że brak zgodności planowanego sposobu gospodarki odpadami, z ustalonym w planie miejscowym przeznaczeniem terenu i sposobem jego zagospodarowania wyklucza wydanie decyzji pozytywnej. Kolegium wskazało, że teren opisanej działki położony jest w granicach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Nr. XXXI 11/284/2005 Rady Miejskiej S. z 17 stycznia 2005 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "S. – W. – O. – P." (Dz.Urz. Woj.(...). z 4 lutego 2005 r. Nr 22, poz. 525). Teren ten w planie miejscowym został oznaczony symbolem: 36 P, U oraz WS. Wyjaśniono, że plan miejscowy, w § 50, określił przeznaczenie terenu "36 P, U" pod tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów (magazyny,składy, hurtownie, zakłady produkcyjne) i pod tereny zabudowy usługowej administracja,obsługa działalności gospodarczej (biura, banki, pośrednictwo finansowe i prawne, wynajem nieruchomości), handel detaliczny i drobny hurt, usługi rzemiosła nieuciążliwego i drobnej wytwórczości, usługi kultury, gastronomii i rozrywki. Jako dopuszczalne przeznaczenie terenu plan przewidział utrzymanie dotychczasowej funkcji terenu, tereny dróg wewnętrznych, placów, parkingów, tereny urządzonej infrastruktury technicznej tereny zieleni urządzonej. (…) Prowadzenie takiej działalności w ocenie Kolegium nie można zaliczyć do żadnej kategorii przeznaczenia terenu określonej w planie miejscowym. Nie został spełniony podstawowy warunek wydania decyzji pozytywnej tj. zgodność planowanego sposobu gospodarki odpadami z planem miejscowym. Gospodarowanie odpadami nie mieści się w szczególności w ramach przeznaczenia terenu: "tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów" i "tereny zabudowy usługowej". Jednym z normatywnych standardów obowiązującym przy zapisywaniu ustaleń projektu planu miejscowego jest nakaz, aby ustalenia dotyczące przeznaczenia terenów zawierały określenie przeznaczenia poszczególnych terenów lub zasad ich zagospodarowania, a także symbol literowy i numer wyróżniający go spośród innych terenów (§ 4 pkt 1 obowiązującego w dacie sporządzania i uchwalania planu miejscowego rozporządzenia z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, Dz.U. Nr 164, poz. 1587), Wyjaśniono, że rozporządzenie posługuje się odmiennym oznaczeniem literowym "P" i graficznym dla opisu przeznaczenia terenu: "Tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów", oraz oznaczeniem literowym "U" i graficznym dla opisu podstawowego przeznaczenia terenu: "Tereny zabudowy usługowej" od oznaczenia literowego "O" i graficznego dla opisu przeznaczenia terenu: "Tereny infrastruktury technicznej Gospodarowanie odpadami". Wskazano, że w planie miejscowym posłużono się normatywnymi standardami zapisywania ustaleń projektu planu miejscowego uregulowanymi w akcie podstawowym opisującym przeznaczenie terenu jako "Tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów" oraz "Tereny zabudowy usługowej". Ustalając zakres pojęciowy terminu: "Tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów" zauważono, że ten opis przeznaczenia terenu, według powołanego rozporządzenia, zawiera się w szerszym normatywnym wyrażeniu: "Tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej". Wymienione w planie miejscowym składy i magazyny, w ocenie orzekającego składu Kolegium, przeznaczone są do działalności polegającej na gromadzeniu wyprodukowanych dóbr, surowców, materiałów. Wyrażenie to nie obejmuje zatem działalności usługowej polegającej na zbieraniu odpadów, w tym umieszczaniu ich w pojemnikach, segregowaniu i magazynowaniu, w celu przygotowania ich do transportu do miejsc odzysku lub unieszkodliwiania. Plan miejscowy dopuszcza produkcję, a nie usługi polegającej na zbieraniu opadów.

Zbieranie odpadów nie mieści się także w pojęciu działalności usługowej. Przy wyjaśnianiu wyrażenia "gospodarowania odpadami" należy posłużyć się definicją legalną zawartą w słowniczku ustawowym ustawy o odpadach zawartą w art. 3 ust. 3 pkt 1 u.o.o. obejmującą zbieranie odpadów, przez które z kolei rozumie się każde działanie, w szczególności umieszczanie w pojemnikach, segregowanie i magazynowanie odpadów, które ma na celu przygotowanie ich do transportu do miejsc odzysku lub unieszkodliwiania (art. 3 ust. 3 pkt 23 u.o.o.). Tak zdefiniowana działalność gospodarcza zawiera się w planistycznym wyrażeniu: "Tereny infrastruktury technicznej Gospodarowanie odpadami". (…) Kolegium zaakcentowało, że w myśl § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1587), wprowadzony został wymóg stosowania standardów przy zapisywaniu ustaleń projektu tekstu planu miejscowego. Ustalenia dotyczące przeznaczenia terenów powinny zawierać określenie przeznaczenia poszczególnych terenów lub zasad ich zagospodarowania, a także symbol literowy i numer wyróżniający go spośród innych terenów. W załączniku nr 1 do rozporządzenia jako odrębną kategorię przeznaczenia terenu określono: - "Tereny zabudowy usługowej" w ramach przeznaczenia terenu "Tereny zabudowy usługowej", oznaczenie literowe - "U" (L.p. 2.1), -"Tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów" w ramach przeznaczenia terenu" "Tereny zabudowy techniczno - produkcyjnej", oznaczenie literowe - "P" (L.p. 4.1) i "Gospodarowanie odpadami" w ramach przeznaczenia terenu "Tereny infrastruktury technicznej", oznaczenie literowe - "O" (L.p. 7.6). Przyjęta systematyka w planie miejscowym - zgodna z powołanym rozporządzeniem Ministra Infrastruktury nakazuje przyjąć, że w ramach ustalonego dla części działki gruntu przeznaczenia pod "tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów" i "tereny zabudowy usługowej" nie mieści się "gospodarowanie odpadami". W myśl art. 3 ust. 3 ustawy pkt 1 u.o.o. pod powyższym pojęciem należy rozumieć zbieranie, transport, odzysk i unieszkodliwianie odpadów, w tym również nadzór nad takimi działaniami oraz nad miejscami unieszkodliwiania odpadów. Z kolei przez zbieranie odpadów rozumie się każde działanie, w szczególności umieszczanie w pojemnikach, segregowanie i magazynowanie odpadów, które ma na celu przygotowanie ich do transportu do miejsc odzysku lub unieszkodliwiania (art. 3 ust. 3 pkt 23 u.o.o.). Zarówno w przeznaczeniu terenu "Tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów" jak i w przeznaczeniu terenu "Tereny zabudowy usługowej" nie mieści się działalność polegająca na zbieraniu odpadów w celu przygotowania ich do transportu do miejsc odzysku lub unieszkodliwiania. "Gospodarowanie odpadami" stanowi odrębną od "terenów obiektów produkcyjnych, składów i magazynów", a także od "terenów zabudowy usługowej" kategorię przeznaczenia terenu.

Zdaniem Kolegium występowała przesłanka do wydania decyzji o odmowie wydania zezwolenia na odzysk odpadów na przedmiotowym terenie, określona w powołanym wcześniej art. 29 ust. 1 pkt 4 u.o.o. Wydanie decyzji pozytywnej wbrew wyraźnemu zakazowi ustawowemu niewątpliwie stanowi rażące naruszenie prawa, o jakim mowa w art. 156 § 1 pkt 2 KPA. Skarżący wywiódł skargę na to rozstrzygnięcie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. domagając się stwierdzenia nieważności w całości zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji z (...) listopada 2011r, ewentualnie ich uchylenia. (…) Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. uznał, że skarga była niezasadna. W pisemnych motywach wyroku, Sąd I instancji stwierdził, że stanowisko Samorządowego Kolegium Odwoławczego, iż decyzja Starosty zezwalająca skarżącemu na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów na terenie utwardzonego placu oraz dwóch hal, zlokalizowanych na działce nr 3/58 AM 6, obręb S., została wydana z rażącym naruszeniem prawa było prawidłowe. (…) W sytuacji jednoznacznie brzmiących przytoczonych uregulowań, nie nasuwających najmniejszych choćby wątpliwości w sferze wykładni, obszerne dywagacje w skardze i zawarta w niej polemika z argumentacją SKO, formułowanie zawiłych konstrukcji interpretacyjnych na temat głównie definiowania pojęć-zabudowa, typ zabudowy, tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, skład, magazyny, obiekty, usługi, rodzaj działalności, a także rozważania o prawnej naturze aktu prawa miejscowego jakim jest plan zagospodarowania przestrzennego, ponadto analizowanie, czy zbieranie odpadów wymaga specjalnej infrastruktury technicznej etc.-nie mają żadnego znaczenia prawnego dla istoty sprawy i jest jedynie przyjętą linią obrony strony skarżącej mającej wykazać, że naruszenie prawa w decyzji Starosty nie ma oczywistego charakteru. Tym samym zbędne jest odnoszenie się przez Sąd do tych wywodów skargi. (…) Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - dla terenu objętego wnioskiem strony skarżącej - dopuszcza jedynie gromadzenie odpadów, jeśli prowadzone jest ono nie jako działalność zasadnicza, co jest zamiarem strony skarżącej, lecz jako działalność uboczna, to znaczy naturalnie towarzysząca prowadzeniu innego rodzaju, zasadniczej (podstawowej) własnej działalności usługowej bądź produkcyjnej. (…)

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ nie ma usprawiedliwionych podstaw (art. 184 PostAdmU). (…) Odnosząc się do poszczególnych kwestii, spośród szczegółowo wyartykułowanych zagadnień w ramach naruszenia przepisów prawa materialnego, wskazać należy, że problem prawny jaki zarysował się w sprawie dotyczy odpowiedzi na pytanie czy organy administracji zasadnie przyjęły, że Skarżący nie może na działce nr 3/58 AM-6 obręb S., prowadzić działalności gospodarczej w zakresie zbierania odpadów, bowiem w miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie przewiduje takiego rodzaju działalności na ww działce? (…) Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Pod pojęciem "przeznaczenia terenu" należy rozumieć określenie na przyszłość celu, któremu ma dany teren służyć i nie można tego ograniczać-tak jak chce tego kasator-tylko do aktywności polegającej na wykonywaniu inwestycji budowlanych. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości (art. 6 ust. 1 PlanZagospU). Kształtując wraz z innymi przepisami sposób wykonywania prawa własności plan miejscowy nie rozstrzyga o samym prawie własności, a tylko o sposobie jej wykonywania. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego, a jego ustalenia mają moc przepisów powszechnie obowiązujących. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalany jest na podstawie delegacji ustawowej (ma swoje źródło w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym -art. 20), to ograniczenia w prawie własności wprowadzane tym planem są prawnie dopuszczalne. Ustalenia planu miejscowego regulują status prawny konkretnych nieruchomości położonych na obszarze planu i są wiążące dla właścicieli nieruchomości i inwestorów. Podkreślenia wymaga również i to, że plan miejscowy jak każdy inny akt normatywny musi być respektowany dopóki nie zostanie uchylony lub zmieniony. Zasadność rozwiązań planu miejscowego nie może być przedmiotem oceny przez sąd w granicach skargi złożonej na konkretną decyzję, czy też postanowienie organu administracji, (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 17 października 2012 r. sygn. akt: II SA/BD 654/12) W konsekwencji stwierdzić, należy, że argumentacja skarżącego kasacyjnie zmierzająca do wykazania wadliwości poszczególnych zapisów planu miejscowego nie mogła odnieść zamierzonego skutku w tym postępowaniu. Kasator chcąc podważyć poszczególne zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dysponuje stosownymi instrumentami prawnymi zarówno na gruncie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jak i wynikającym z art. 101 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) i w ich ramach mógł kwestionować uchwałę. Naczelny Sąd Administracyjny nie podzielił także zasadności zarzutów odnoszących się do niewłaściwego zastosowania art. 156 § 1 pkt 2 KPA w zw z art. 16 KPA, art. 29 ust. 1 pkt 4 u.o.o. oraz pkt 7.6. tabeli załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W., stwierdzając z urzędu nieważność decyzji Wicestarosty S. z (...) lutego 2011 r. w sprawie wydania skarżącemu K. T. zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów, zasadnie-co prawidłowo skontrolował Sąd I instancji-przyjęło, że decyzja ta została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Sąd I instancji w pisemnych motywach wyroku, trafnie wyeksponował okoliczność, iż zestawienie położenia działki skarżącego z treścią planu miejscowego oraz załącznikiem graficznym, nie pozwalało przyjąć, że skarżący na swojej działce nr 3/58, AM-6 obręb S., która w planie położona jest na obszarach 36P i WS, może prowadzić działalność gospodarczą polegającą na zbieraniu odpadów. Zapisy planu i towarzyszącego mu załącznika graficznego są jednoznaczne w swej treści i wymowie.

Słusznie też WSA we W. podkreślił, że ani rodzaj odpadów, ani też rodzaj gospodarki odpadami względnie kwestia towarzyszącej tym odpadom potrzeba istnienia infrastruktury, nie miały znaczenia w sprawie bowiem gospodarowanie odpadami ma to samo, jednolite i wyodrębnione oznaczenie w planie tj. "O".

Mając powyższe na względnie, skonstatować trzeba, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie dopuszcza możliwości gospodarowania odpadami na działce skarżącego wobec czego udzielenie mu zgody na taką działalność było niedopuszczalne bowiem nie uwzględniało treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a to dopuszczalnego przeznaczenia działki nr 3/58, AM-6 obręb S. (…) Podobnie nie zasługuje na aprobatę twierdzenie kasatora, iż nałożony na skarżącego zakaz prowadzenia działalności gospodarczej wynikał z aktu tak niskiej rangi jak pkt 7.6. tabeli do załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Niedopuszczalność prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na zbieraniu odpadów w rozumieniu ustawy o odpadach, wynikało z treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który jest aktem prawa miejscowego, obowiązuje i został uchwalony na podstawie delegacji ustawowej. Powoływany pkt 7.6. tabeli do załącznika nr 1 do rozporządzenia, odnosi się do wymagań projektu sporządzonego planu zatem nie mógł mieć zastosowania w sprawie bowiem podstawę normatywną stanowił uchwalony, obowiązujący i prawidłowo promulgowany miejscowy plan. Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny uznając, iż przedmiotowa skarga kasacyjna nie dostarcza uzasadnionych podstaw do uwzględnienia zawartych w niej żądań, działając na podstawie art 184 PostAdmU, orzekł jak w sentencji.”.

Choć trzeba niestety przyznać, że to orzecznictwo sądów administracyjnych nie jest jednolite – w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 stycznia 2017 roku (sygnatura akt: II OSK 1553/16) wskazano,  że : "(...) W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, planowana przez Spółkę działalność mieści się w pojęciu "działalności gospodarczej". W obowiązującym na tym terenie miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie wprowadzono żadnych ograniczeń w zakresie rodzajów dopuszczalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej dla terenów oznaczonych symbolem RU/7, a w szczególności nie wyłączono działalności uciążliwej dla środowiska lub polegającej na prowadzeniu zbierania odpadów. Trafnie wskazuje ponadto autor skargi kasacyjnej, że za wyłączeniem tego rodzaju działalności nie może przemawiać argument, że tereny przeznaczone na gospodarowanie odpadami określa się w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego symbolem "O". Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określa wymagany zakres projektu planu miejscowego w części tekstowej i graficznej, uwzględniając w szczególności wymogi dotyczące materiałów planistycznych, skali opracowań kartograficznych, stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac planistycznych. Z przepisów rozporządzenia wynika, że w projekcie rysunku planu miejscowego należy stosować podstawowe barwne oznaczenia graficzne i literowe dotyczące przeznaczenia terenów. W przypadku terenów infrastruktury technicznej przeznaczonych na gospodarowanie odpadami jest to symbol "O" i kolor ciemnoszary (pkt 7.1 załącznika nr 1 do rozporządzenia). Nie oznacza to jednak, że tylko na tak oznaczonych terenach dopuszczalne jest gospodarowanie odpadami. Tego rodzaju wąska wykładnia przepisów rozporządzenia prowadziłaby do nieuzasadnionego ograniczenia zarówno władztwa planistycznego gminy, jak i swobody działalności gospodarczej. Oznaczałaby bowiem, że gospodarowanie odpadami możliwe jest tylko na terenach oznaczonych symbolem O, a więc tylko w ściśle określonych i z góry przewidzianych miejscach. Nie ulega zaś wątpliwości, że tego rodzaju działalność dopuszczalna jest na terenach przewidzianych w planach miejscowych w sposób ogólny na prowadzenie działalności gospodarczej, produkcyjnej lub związanej z infrastrukturą techniczną. Symbolem "O" oznaczane są zaś przede wszystkim tereny, na których to dana gmina ma zamiar prowadzić gospodarkę odpadami lub, na których zamierza umożliwić innym podmiotom prowadzenie gospodarki odpadami, np. w formie składowiska odpadów, spalarni odpadów lub regionalnej instalacji przetwarzania odpadów komunalnych. Nie można jednak przyjąć, że gospodarka odpadami może być prowadzona wyłącznie na terenach oznaczonych w planie literą "O".

 Rozstrzygnięcia zatem wymaga, czy planowana działalność może stanowić działalność zgodną z uzupełniającym przeznaczeniem terenu przewidzianym w obowiązującym na tym terenie miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Jak już wyżej wskazano, prawodawca lokalny nie zdecydował się na określenie, jakiego rodzaju warunki mają zostać spełnione dla realizacji przeznaczenia uzupełniającego danego terenu. Należy więc uznać, że chodzi tu o otwarty katalog warunków, którego doprecyzowania będzie następowało dla konkretnej sytuacji faktycznej i prawnej. Granice tego otwartego katalogu musi jednak wyznaczać wzajemna relacja pojęć "przeznaczenie podstawowe" i "przeznaczenie uzupełniające". Posługując się literalną wykładnią pojęć przyjętych przez prawodawcę lokalnego, przyjąć należy, że przeznaczenie uzupełniające ma uzupełniać przeznaczenie podstawowe. Nie może więc pozostawać w całkowitym "oderwaniu" od przeznaczenia podstawowego i nie może być z nim sprzeczne. Skoro w niniejszej sprawie jako podstawowe przeznaczenie terenu ustalono obsługę produkcji w gospodarstwach rolnych, hodowlanych, ogrodniczych, to prowadzenie działalności gospodarczej musi mieć formę, która uzupełnia przeznaczenie podstawowe. Organy nie przeprowadziły oceny planowanej przez Spółkę działalności w tym zakresie, ponieważ błędnie z góry założyły, że działalność gospodarcza jako przeznaczenie uzupełniające nie może na tym terenie polegać na działalności gospodarczej w zakresie zbierania odpadów. Nie ulega natomiast wątpliwości, że zbieranie odpadów może w określonych sytuacjach faktycznych stanowić działalność uzupełniającą obsługę produkcji w gospodarstwach rolnych, hodowlanych, ponieważ tego rodzaju produkcja wiązać się może z powstaniem odpadów."

Jednak w Państwa sytuacji wydaje mi się, że przedmiotowa inwestycja nie zostanie zrealizowana, właśnie ze względu na niezgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa powyżej.

Pozdrawiam,

Marek Kmiecik

APEL MIESZKAŃCÓW SKARŻYSKA-KAMIENNEJ DO PANA PREZYDENTA
O POINFORMOWANIE INWESTORA, PLANUJĄCEGO WYBUDOWAĆ SPALARNIĘ NA TERENIE SKARŻYSKA-KAMIENNEJ O NIEZGODNOŚCI TEJ INWESTYCJI  
Z MIEJSCOWYM PLANEM ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO

Do Prezydenta Miasta Skarżyska-Kamiennej
Pana Konrada Kröniga
 

   W imieniu mieszkańców miasta Skarżyska-Kamiennej oraz osób pracujących na terenie Skarżyska-Kamiennej, zwracamy się do Pana Prezydenta z prośbą o uniemożliwienie powstania spalarni odpadów medycznych na terenie naszego miasta. Wiadomym jest, że dnia 29 marca 2017  Wydział Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska Urzędu Miasta Skarżyska-Kamiennej wydał inwestorowi wyrys i wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „Kopernika II” oraz pisemnie BŁĘDNIE poinformował inwestora o zgodności przedmiotowej inwestycji z w/w planem.
Apelujemy zatem do Pana Prezydenta, aby niezwłocznie wysłać do inwestora pismo ze sprostowaniem błędnej informacji, gdyż wystawiając w/w dokument pominięto kilka istotnych zapisów w/w planu, które wyraźnie wskazują na niezgodność planowanej inwestycji (budowy spalarni) z w/w planem. Sprawa jest bardzo pilna, gdyż inwestor może stanąć do planowanego na dzień 23 czerwca 2017 przetargu i kupić działkę, którą może chcieć wykorzystać do budowy spalarni. Jeżeli do tego dojdzie, a potem okaże się, że inwestycja jest niezgodna z przepisami, inwestor może mieć uzasadnione prawo do żądania od miasta Skarżyska-Kamiennej dużego odszkodowania tytułem nieumyślnego wprowadzenia inwestora w błąd przez Wydział Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska Urzędu Miasta Skarżyska-Kamiennej.
   Należy zwrócić inwestorowi uwagę na niezgodność planowanej przez inwestora inwestycji z następującymi zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „Kopernika II”:
1) Spalarnia będzie stwarzać przynajmniej trzy uciążliwości, będzie tym samym naruszać zakaz ujęty w artykule 35 punkt 1 podpunkt 2 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „Kopernika II”.
2) Spalarnia nie mieści się w kategoriach usług, jakie klasyfikowane są poprzez symbol „U” na miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. Aby uznać ją za dopuszczalną do wybudowania, na w/w planie powinno znaleźć się oznaczenie „O”, które taki rodzaj działalności obejmuje. Co prawda w w/w planie w paragrafie 23 pkt. 1, ppkt. f figuruje zapis „ … składowanie odpadów przemysłowych, utylizacja odpadów medycznych.”, jednakże zapis ten pozostaje w sprzeczności z symbolem literowym „U” na mapie w/w planu. W takiej sytuacji, kiedy mpzp budzi jakiekolwiek wątpliwości co do zgodności planowanej inwestycji z tym planem, bezpodstawnym i naruszającym prawo jest wydanie inwestorowi pozytywnej opinii w tej sprawie.
3) W pobliżu spalarni wybudowane będzie lądowisko dla helikoptera, na co wydane już zostały stosowne pozwolenia. Należy uprzedzić inwestora, że wiąże się to z zakazem budowania budowli przekraczających odpowiednie wysokości, co może uczynić tę inwestycję niemożliwą do zrealizowania.
4) Inwestor poinformował, że rozważa wariant zastosowania wentylatorów do odprowadzania ciepła, co z kolei może być niezgodne z przepisami ustawy z dnia 28 września 1991 o lasach. Las znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie przedmiotowej działki zaliczany jest do lasów ochronnych ze względu na jego lokalizację w granicach miastach, lokalizację ujęcia wody pitnej w tym właśnie lesie oraz ze względu na strefę wylęgu ptactwa.

   Powyższe kwestie były już częściowo argumentowane w proteście złożonym 2 maja 2017 roku, pozostałe kwestie zostały wykazane w terminie późniejszym i potwierdzone przez prawnika, pana Marka Kmiecika, dnia 30 maja 2017, kiedy to otrzymaliśmy obszerny list od Fundacji Wspierania Inicjatyw Ekologicznych z Krakowa w sprawie przedmiotowej spalarni.
   Nadmieniamy również, że 14 czerwca 2017 złożyliśmy apel do Pana Starosty Jerzego Żmijewskiego, aby unieważnił przetarg planowany na 23 czerwca 2017 w trosce o dobro mieszkańców Skarżyska-Kamiennej.
   Do niniejszego apelu załączamy kopię protestu złożonego do Pana Starosty oraz kopię listu otrzymanego od Fundacji Wspierania Inicjatyw Ekologicznych z Krakowa. Jednocześnie informujemy, że do inwestora zostanie wysłany list szczegółowo opisujący aktualną sytuację społeczną i prawną w związku z w/w inwestycją, a informacje te, jak i apel do Pana Prezydenta zostaną opublikowane w lokalnych mediach oraz na portalach społecznościowych.

Protestujący mieszkańcy Skarżyska-Kamiennej

Kopia niniejszego pisma przesłana została do następujących instytucji:
1) Starosta Pan Jerzy Żmijewski,
2) Inwestor,
3) lokalne media i portale społecznościowe.