Kwestie związane z zadłużeniem naszego miasta jeszcze długo będą tematem do dyskusji, sporów i polemik. Nic w tym dziwnego, bowiem spłata zadłużenia zajmie nam jeszcze jakiś czas, a jak długi – to zależy od mądrości i determinacji w działaniach kolejnych ekip władzy.
Zatem dyskutujmy, ale starajmy się uznawać fakty, a przede wszystkim nie wprowadzajmy nikogo w błędne myślenie.
Dziś powinno być poza dyskusją, że dług powstał w efekcie finansowania wielkiego programu inwestycji miejskich, które były albo bardzo pilne – jak stan dróg, czy obiektów użyteczności publicznej; albo od dawna oczekiwane – jak hala sportowa, lodowisko, czy kompleksy boisk sportowych. Również powinno być wiadomym, że program inwestycji
nie narodził się w kadencjach 2006-2014, był dużo starszy, a jego elementy pojawiały się
od dziesiątków lat w rozmaitych planach rozwoju miasta i były przedmiotem przygotowań
w instytucjach lokalnych i samorządowych. Inwestycje i w efekcie poprawa warunków życia mieszkańców były oczekiwane przez skarżyszczan i w miarę możliwości finansowych realizowane.
Po wejściu Polski do UE otworzyła się wielka szansa na przyspieszenie inwestycji dzięki wsparciu ze środków wspólnotowych. Dlatego w październiku 2006 roku rządzący wówczas Prezydent Mazur i SLD przedłożyli, a Rada Miasta przyjęła uchwałę w/s przyjęcia Planu Rozwoju Lokalnego (PRL) i w/s Lokalnego Programu Rewitalizacji (LPR). PRL i LPR preliminowały działania inwestycyjne (na setki mln zł) na terenie miasta w perspektywie lat 2007-2013.
W latach 2007-2014 zrealizowano dużą część z planowanych tam inwestycji. Między innymi 60 mln zł wydano na budowę i remonty dróg, 30 mln zł na rozbudowę i modernizację MCK
i MOB, 25 mln zł na halę sportową, lodowisko i 5 boisk wielofunkcyjnych, a za 25 mln zł przygotowano ( w tym rekultywowano) tereny pod inwestycje dla podmiotów gospodarczych, budowę Inkubatora Technologicznego oraz wykup i modernizację ulic Mościckiego
i Asfaltowej – kluczowych dla podniesienia atrakcyjności inwestycyjnej 120 ha terenów przemysłowych na dawnych placach Z-1 i Z-3 Zakładów Mesko. To przykłady działań najbardziej spektakularnych. W sumie wykonano inwestycje za 210 mln zł przy czym aż 75 mln zł to unijne dotacje. Niestety, z własnych środków mogliśmy wygospodarować tylko 35 mln zł i dlatego pozostałe 100 mln zł stanowi dług miasta.
Fakt, dług jest, ale coś za coś… Wykonaliśmy inwestycje, które już teraz służą mieszkańcom i nie trzeba latami na nie czekać. Czy takie wydatki można nazwać nierozsądnymi? Czy inwestowanie w sferę miejską to złe decyzje nieodpowiednich ludzi? Tak postępuje wiele gmin. Kielce uchwaliły kolejny budżet z deficytem bo dla nich „priorytetem są inwestycje szczególnie z unijnym dofinansowaniem”. Ich zadłużenie na koniec 2016 roku wyniesie blisko 0,9 mld zł. Przy dochodach nieco ponad 1,3 mld jest relatywnie dużo wyższe niż nasze. Nie płaczą, tylko tak się organizują, by móc spłacać zadłużenie. A u nas…?
Za tydzień – „Zadłużenie mogło być niższe” czyli c.d.n.

Jan Janiec